koca kafalı, eşşek gözlü ve gri renkli zannettiğimiz gerçeklerin yalnızlık paradoksu

sayın bu yazıyı okuyup akıl süzgecinden geçiren insan saat 01:41 am bu saatte yazmak isteyince konu bulamıyor insan farkettiyseniz hala herhangi bir konu görüş ya da fikir hakkında düşünce belirtmiş değilim çünkü parmaklarımın ucundan çıkan her harf bana biraz daha düşünme payı veriyor.......noktaları daha da arttırmadan ben söyliyeceğimi söyliyeyim konu evrende yalnızmıyız,uzaylılar var mı?

ilk olarak konuya haiz cümle ne bileyim lan ben olacak kesinlikle,
ikinci olarak diyeceğim şu uzaylılar var evet bu tezi çürütemezsiniz çünkü;
dünya nerede ?
-uzayda
evet uzayda,
biz nerede yaşıyoruz peki ?
-dünyada
aynen çok iyi gidiyorsun,
peki biz neyiz o zaman
-insan

işte bu şekilde ki cevaplar yüzünden hala uzaylıların varlığı kanıtlanabilmiş değildir..

yani dünya ne balığın sırtında ne de öküzün boynuzunda , boşlukta dönüyor eksenince işte...

evrende yalnız mıyız

fermi paradoksuna göre evet yalnızız
seslendik bağırdık çağırdık küçücük radyo sinyallerimizle yıllarca, ama hala bizi sikleyen olmadı.
çünkü tuvalet kağıdıyla kıçımızı silmemiz 4 milyon yıl aldı ve biz ayın ötesine daha yeni geçebiliyoruz.


kişinin özünde yaşadığı yalnızlığı değiştiremeyecek bu soru hiç bir zaman ...

koca gezegenler boş kalmasın diye mi gönderildik
ihraç fazlası kaderlere taşeronluk mu bizimki ?
ruh adında bir cüppe giydirmişler, deli gömleği
ben mi yazıyorum bunları, onun mu eseri ?
akıl da kendini ruhun altında ezdirecek kadar akılsız değildir hani..

U.TAYDAŞ